از هنر اسلامی با عنوان هنر محمدی نیز یاد شده است.هنر اسلامی در قرن 19 میلادی کاربرد عام پیدا کرد. انتشار تصاویر معماری در نیمه نخست قرن 18 میلادی سبب آگاهی غرب از این نوع معماری گردید و بناهای تاریخی الهام بخش بسیاری از هنرمندان و معماران انگلیسی قرار گرفت.تِیلی کِتِل اولین هنرمند انگلیسی است که در این زمینه نقش داشته است.

            جرج پنجم به ویلیام پوردن فرمان داد تا اسطبل هایی به سبک معماری هند بسازد و به تبع آن بنای برایتون که شامل گنبدخانه بود، ساخته شد. در نیمه قرن 18 میلادی آکادمی سن فرناندو دو معمار برای نظارت بر کوردوبا فرستاد تا ترسیم هایی از این بنا داشته باشند. این ترسیم ها پس از تکمیل به چاپ رسید.

            سیره خاورمآبی در نقاشی همسو با معماری در فرانسه نخستین بار به دست دلاکرو در سال 1832 میلادی با کشیدن تصاویری از بناهای مراکشی مطرح شد. در ادامه فردریک چرچ آمریکایی در فلسطین و سوریه نقاشی ترکیبی از بیت المقدس و پترا کشید. او در ادامه به واسطه علاقه شدید به این مسئله زندگی خود را وقف طراحی نمود.

            نمایشگاه های بین المللی که در نیمه دوم قرن 19 میلادی افتتاح شد از اسباب انتشار دانش هنر اسلامی به شمار می رود. از این نمونه نمایشگاه بزرگ انجمن هنرها است که در قصر کریستال لندن برپاشد. در این نمایشگاه نمادهای ایرانی، فرش ها، ساخته های گلی، سفالینه های جهان اسلام وجود داشت و موجب محبوبیت این نمادها در بین مجموعه داران انگلیسی شد.

            اشخاصی مثل گادمی به جمع سفالینه های عثمانی پرداخت. مورداک اسمیت نیز به جمع کاشی ها و ظروف لعابی ایرانی پرداخته است. تأثیر هنر ایرانی اسلامی  تا جایی بوده که شخصی به نام موریس اقدام به بافت فرش هایی به سبک ایرانی کرد و دمورگان نیز در کارگاه خود در فول هام سفالینه یاقوتی قرمز ساخت.

            برگزاری این نمایشگاه ها و اقدامات بعضی از هنرمندان غربی موجب چشمگیرشدن هنر اسلامی در میان غربی ها شد.

برگرفته از کتاب هنر و معماری اسلامی نوشته شیلا بلر و جاناتان ام. بلوم. ترجمه اردشیر اشراقی.

تهیه شده توسط:نرگس رمضانی ارشد تاریخ اسلام معصومیه قم